Het boeren land.

De Rhön, een natuurgebied in het midden van Duitsland. Dit gebied voldoet in veel opzichten aan de kenmerken van het platte land. Weinig jongere mensen, deze vertrekken bij gebrek aan een grote stad met de overbodige luxe die tegenwoordig als noodzakelijk gezien wordt voor een geslaagd leven. Hier en daar bevindt zich een toeristische trekpleister waar dan ook regelmatig touringcars stoppen om grote groepen mensen uit te spugen of weer op te slokken. En verder ken dit gebied natuurlijk een prachtig natuurrijk landschap.
Op het eerste gezicht lijkt dit gebied een gebied als elk ander stuk platte land en het lijkt zo te zijn dat er zich geen bijzondere dingen voltrekken. Maar dit beschermde stuk natuurgebied zou als een microkosmos kunnen fungeren waarin je kan zien hoe de westerse politiek omgaat met natuur en de agrarische sector.
Omdat dit natuurpark beschermd gebied is, is het hier dus niet mogelijk om je boerderij zo uit te breiden dat je op kunt concurreren tegen de al maar groter wordende landbouwindustrie. Elders worden agrarische ‘fabrieken’ uit de grond gestampt maar hier is men aangewezen op het land zoals het is, kleinere soms nauwelijks begaanbare akkers geen vergunningen voor uitbreiding van je stal of schuur, tenzij je op goede voet staat met mensen uit de locale politiek. Het is dus bijna onmogelijk geworden om als boer in dit gebied met een rooskleurige blik naar de toekomst je werk te kunnen doen, op een enkele idealist na misschien.
Natuurlijk een goed idee om de natuur te beschermen, de natuur kan in dit beschermde natuurgebied gewoon z’n gang gaan zoals het al honderden jaren doet. Althans zo lijkt het, de bossen worden natuurlijk beschermd tegen grootschalige houtkap en vervuiling zoals bijvoorbeeld campings maar ondertussen wordt de Rhön wel bloot gesteld aan een bijna onzichtbaar gif dat door de lucht komt aandrijven van de fabrieken en industrieën die dit gebied omringen. Zij kunnen bijna alles doen en laten met een kortzichtige blik op milieuverontreiniging. Maar ook de aanvliegroute van de luchthaven van Frankfurt ligt boven dit vredige natuurgebied waardoor duizenden liters verbrande kerosine langzaam neerdwarrelen boven deze natuur.
Tel hier het fijt bij op dat de jongere bevolking wegtrekt en de boeren niet mee kunnen doen aan de grootschalige landbouwindustrie en we kunnen eigenlijk wel het failliet concluderen van de huidige westerse politiek op het gebied van natuur en de agrarische sector. Deze politiek kan schijnbaar niet op de lange termijn denken en neemt beslissingen die of tegenstrijdig zijn, zoals het wel mogen vliegen boven de Rhön en niet mogen bouwen op kleine schaal of er wordt niet gekeken naar de sociale gevolgen van hen belijd, dat een duidelijke vergrijzing in dit gebied tot gevolg heeft.
Wat er over blijft in dit gebied zijn kleine boerderijtjes die gerund worden door vaak oude mensen die in hun levens onderhoud kunnen voorzien omdat ze zelf hun primaire behoeften produceren. Overal in het landschap vind je aspecten terug die terug verwijzen naar tijden waarin er met toekomst perspectief landbouw bedreven werd. Dit is nu echter verdwenen en wat over blijft zijn sporen van verwaarlozing van het boeren bedrijf. Als fotograaf ben ik op zoek gegaan naar deze sporen of naar dingen die hiermee in verband staan. Het resultaat is een reeks foto’s die ik persoonlijk kenmerkend vind voor hetgeen ik ervaren en gezien heb.